Ocena wina jest sprawą wyjątkowo subiektywną i Jongleur nie odkrywa tu Ameryki. Z tego zresztą powodu jest zdecydowanym przeciwnikiem różnego rodzaju punktowych ocen win. Szczytem absurdu jest skala 100 punktową, według której różnica między winem Sophia (75 punktów) a doskonałym szampanem (90 punktów) to ledwie 15 punktów. Wiec po co te 100? I czy pił ktoś wino za 50 punktów? Pewnie nie. Zresztą prawdy o winie nie pokażą żadne punkty. Zostawmy punkty degustatorom piszącym dla Wine Spectator, czy dla Sstarwines – choć akurat ta kilkupunktowa skala jest w pewien sposób sympatyczna. Zostawmy punkty także tym, którzy nazwać i opisać muszą wszystko, bo taki mają charakter. Jongleur jednak woli pić wino z włóczęgami niż z księgowymi. Ostatnio coraz łatwiej o tych drugich, zaś ocena punktowa to także niestety alibi dla pozbawionych wrażliwości i smaku osobników. No bo przecież punkty, kryteria, klasyfikacje dają poczucie obiektywnej analizy. To całkowite złudzenie, zaś jako ilustrację Jongleur proponuje stronę, która poziomem absurdu przeskakuje wszelkie punktowe skale z wdziękiem większym niż Kozakiewicz bijąc rekord świata w Moskwie. Nazywa się to mojewino.pl i jest najwyraźniej dziełem jakiegoś niespełnionego matematyka, który próbuje każde wino rozebrać na czynniki pierwsze. Absurd polega zaś na tym, że końcowa ocena wina nijak nie ma się do poszczególnych elementów układanki. Autor tworzy puzzle’a po złożeniu którego nic do siebie nie pasuje choć klocki są na swoich miejscach. Na przykład Los Boldos Cabernet Sauvignon Gran Reserva 2008, składa się z takich klocków: „kwasowość – zbyt kwaśne”, „co się w tym winie nie podobało ? – smak, ogólna niespójność”, „dojrzałość – zbyt surowe, za mało dojrzałe” i do tego „jakość wina – bardzo dobre wino” Strach pomyśleć jakimi przymiotnikami facet opisze wino złej jakości. Z kolei Vespral Gran Reserva oceniany niedawno w ramach winnych wtorków uzyskał następujące opinie: „zgodność z typem (cokolwiek miałoby to znaczyć) – nie oceniam tego wina” i za chwilę „jakość wina – bardzo dobre wino”. To w końcu ocenia czy nie? Nota bene, taka sama punktowa ocena Vesprala jak Los Boldos oznacza, że określenie „degustacja w ciemno” nabiera, w przypadku niektórych, znaczenia jak najbardziej dosłownego. Szczególnie zaś przy Vespralu zachwyciła Jongleura rubryka: „Zgodność smaku i bukietu z użytymi do produkcji szczepami”, którą gość wypełnił jadąc po bandzie: „Szczepy da się rozróżnić po głębszej analizie”. Jongleur marzy o tym by móc prześledzić ten umysłowy proces, podejrzewa jednak, że głębsza analiza polegała w tym przypadku na przeczytaniu etykiety. Cóż, byłoby to przynajmniej czytanie ze zrozumieniem. W przypadku Vesprala Reservy jest jeszcze lepiej, bo autor napisał: „Zbyt rzadko spotykany szczep, brak możliwości porównania” – przypominam, że chodzi o tempranillo i garnacha.
Niestety strona moje wino ma również ambicje dydaktyczne i publikuje także teksty o charakterze informacyjnym, będące doskonałą ilustracją anegdoty, mówiącej że osoba która umie coś robić, po prostu to robi. Ktoś kto nie umie robić zarządza, zaś ten kto nie umie zarządzać naucza. Np. poprzez takie teksty jak poniżej:
„Z punktu widzenia chemii dojrzewanie jest procesem modyfikacji cząsteczek aromatycznych zawartych w winie. Najczęściej jest to utlenianie, które powoduje, że cząsteczki modyfikują swoją budowę i dzięki temu inaczej działają na ośrodki węchu. To inne oddziaływanie to udawanie zapachów, które nie powinny w winie występować (na przykład zapachy innych niż winogrona owoców).” W tym przypadku mamy niewątpliwie do czynienia z udawaniem wiedzy, która u tego osobnika nie występuje.
Po takiej porcji wiedzy Jongleur dochodzi do równowagi, pijąc prosecco – jakiekolwiek i słuchając ballady o durniach
http://youtu.be/csBZv_j2Rm4