Ostatnio w mediach znów sporo o Smoleńsku. Choć nowa teoria o zamachu w Gruzji wytrząśnięta z kapelusza przez Antoniego M. wydaje się absurdalna, niemniej taktyka prezesa K. odnosi niewątpliwie pewien skutek. Choćby taki, że rośnie ilość ludzi mówiących „nie wiem, ale coś tam pewnie musiało być” Wydaje się przy tym, że jest to postawa racjonalna. W końcu inteligentny człowiek powinien mieć wątpliwości nieprawdaż? Otóż niekoniecznie. Prawda nie zawsze leży pośrodku. Jeżeli jeden mówi, że dwa plus dwa równa się cztery, a drugi, że pięć, to prawda wcale pośrodku nie leży, a wątpienie, że dwa plus dwa równa się cztery nie świadczy o inteligencji wątpiącego, ale o jego bezmyślności. Jeżeli po jednej stronie Jongleur ma raport komisji złożonej z profesjonalistów, mających dostęp do czarnych skrzynek, nagrań, będących na miejscu katastrofy, a po drugiej wynurzenia ludzi, którzy w Smoleńsku nie byli, lotniska i wraku nie widzieli, prowadzonych przez nawiedzonego gościa, który, choć miał okazję przyjrzeć się katastrofie, to ze Smoleńska po prostu zwiał, to z pewnością nie wątpi że dwa plus dwa to cztery. Ale zostawmy Smoleńsk. Nawiasem mówiąc, to fantastyczne dla rządu mieć taką opozycję, która snuje fantasmagorie, zamiast punktować ewidentne wpadki. Na przykład OFE.
Jongleur z pewnym zażenowaniem śledzi dyskusję na temat OFE, tym bardziej, że armaty, które przeciw OFE wytacza minister Rostowski, są z gatunku „a w Ameryce biją Murzynów”, zaś perspektywa powrotu do ZUS-u jako jedynego dysponenta przyszłej emerytury nie napawa optymizmem.
Niezależnie od wszelkich argumentów za i przeciw funkcjonowaniu OFE, warto uświadomić sobie kilka faktów niepodważalnych:
To nie OFE są problemem Polski ale życie ponad stan, które powoduje, że państwo się zadłuża, przy czym mówiąc o „życiu ponad stan” Jongleur nie ma na myśli wysokiego standardu życia przeciętnego obywatela, tylko bezmyślne, bez uzasadnienia uprawiane rozdawnictwo publicznych pieniędzy w postaci np. osławionego becikowego.
To nie OFE są problemem Polski ale zaniechanie niezbędnych reform, choćby dotyczących emerytur mundurowych czy KRUS, które racjonalizowałyby wydatki państwa. Dotyczy to zresztą wszystkich rządów od dwudziestu lat.
To nie OFE są problemem Polski ale roztrwonienie na inne cele, z pewnością bliższe wyborcom, dochodów z prywatyzacji, które według twórców reformy emerytalnej miały być przeznaczone na wyrównanie strat ZUS w związku z przekazywaniem części składek na OFE.
Natomiast, i to jest ważne, góra pieniędzy leżąca w OFE, jest łakomym kąskiem, po który można sięgnąć, aby na przykład doraźnie załatać deficyt. A po nas choćby potop.
Jongleur od dawna nie ma złudzeń co do polityków, ani co do swojej emerytury. Chciałby natomiast żyć w kraju, w którym obywateli traktuje się poważnie, nie tylko w przeddzień wyborów. Fakt, że żąda chyba za dużo.
W tej smutnej sytuacji sięga po wino budżetowe, choć dobre. Pochodzi z Langwedocji, czyli z krainy win soczystych, często bezpretensjonalnych, coraz lepszych. In Vino Erotico, ze spółdzielni winiarskiej z Cers w pobliżu St-Chinian, to dobry przykład. Sauvignon blanc, chardonnay i coraz popularniejsze na południu viognier złożyły się na wino soczyste, pełne, z aromatami melona, brzoskwini i gruszki. W ustach wyraźny smak jabłek i cytrusów. Świetnie się pije. Na finiszu pojawia się delikatna gorycz, choć do końca nie wiadomo, czy to efekt wina, czy faktu, że zadyszany kameleon na etykiecie przypomina ministra szykującego się do skoku na naszą kasę. A jak
A o tym jak będą wyglądać nasze emerytury śpiewa Zespół Reprezentacyjny