Jongleur natrafia w sieci na Forum Wino i tam znajduje wątek Etykieta przy Stole. Jako włóczęga i prostak Jongleur rzuca się do czytania w nadziei, że się czegoś nauczy i zostaje odesłany do obszernego opracowania sygnowanego tajemniczo Vintrips. Tamże znajduje zdanie, które całkowicie go powala: „Kiedy już pozytywnie oceniłeś tak korek, jak i samo wino, niedbałym i nonszalanckim ruchem głowy / dłoni nakazujesz kelnerowi rozlanie wina do kieliszków” O kurwa! To naprawdę dobre. Jongleur niekiedy dorabia w barach, ma więc nadzieję, że kiedyś zjawi się tam autor i zademonstruje ten nonszalancki ruch dłoni, a wtedy Jongleur zademonstruje nonszalancki ruch nogą innego guru savoir-vivre’u Chucka Norrisa.
Na razie jednak porzuca te niegodne winiarskiej etykiety myśli i zagłębia nos w kieliszku.
Fiefs Vendéens, to takie prawdziwe winiarskie zadupie, o którym nie wie nawet większość Francuzów. Wandea, departament na południe od Nantes, nad oceanem, wilgotny, dżdżysty, błotnisty. Trudno tam zrobić porządne wino, ale da się. Dzięki uprzejmości przyjaciela Jongleur próbował nawet win dużej klasy od Thierry’ego Michon, solisty, biodynamika. Były tak dobre, że aż nie chciało się pić. Za dużo rozumu, za mało serca. Tym razem jednak Jonleur pije wino prawdziwie chłopskie. Vigne des Loups z okręgu Mareuil. Nie wiadomo z czego, ale znając Wandeę może tam być cab franc, cot czyli malbec, gamay i pinot noir. W każdym razie soczyste, owocowe z ziołowym pikantnym kontrapunktem. Taniny szorstkie, w sam raz do kiełbasy. Kwas, garbnik i owoc, wszystko co trzeba by cieszyć się życiem z pajdą chleba ze smalcem, kawałkiem sera, salcesonem. Wszystko co trzeba by przestać myśleć o kretynach i ich niedbałych, nonszalanckich gestach.
Jongleur pije dziś za Bélę Hamvasa. Ten wybitny węgierski pisarz, eseista i filozof, w roku 1946, osamotniony, zaszczuty przez komunistyczny reżim, który zakazał publikacji jego prac, napisał jedną z najbardziej uroczych książek o winie. Wydana po latach, także u nas, „Filozofia wina”, to jak przekornie zaznaczył autor – modlitewnik dla ateistów. Lektura rzeczywiście niezwykła. Prawdziwa filozofia życia, wykładana językiem uczuć, jak bowiem twierdzi Hamvas obiektywny język nauki jest po postu nudny. Podążając więc za autorem uczymy się nie tylko pić wino ale i żyć, Odróżniać dobro od zła i miłość od nienawiści, doceniać to co najważniejsze ot choćby poprzez taka wskazówkę: „…Pijcie wino,…. Ono pozwoli wam zmierzyć się z samym sobą, da wam odwagę do pocałunku, do zrywania kwiatów, zawierania przyjaźni, przyniesie głęboki i spokojny sen, pozwoli się śmiać! Zamiast gazet, zacznijcie czytać wiersze.” Bo przecież jak głosi motto do książeczki Hamvasa: „Ostatecznie pozostaną dwie istoty – Bóg i wino.”
Nie jest to blog o winach, choć wina występują w nim co krok. Jak przystało na wędrownego śpiewaka, Jongleur snuje swą opowieść czy ktoś chce słuchać czy też nie. Dlaczego więc wina? Może dlatego, że jak powiedział wspaniały, nieżyjący już winiarz Etienne Hugel: „Ludzie, którzy piją wino są milsi od tych którzy go nie piją”. Na wszelki wypadek, gdyby miała to być prawda, Jongleur pije wino. Niekoniecznie robi się od tego miły, ale może wino było nieodpowiednie. Więc także o winach mniej czy bardziej odpowiednich opowiada na tych stronach, ale nie zawsze. Czasami o czymś zupełnie innym.