„Because it’s there”

To krótkie wspomnienie powstało już dość dawno ale nie było okazji, ani możliwości. Teraz więc, jako niespełniony zdobywca alpejskich grani, Jongleur chce przypomnieć Wandę Rutkiewicz, wspaniałą alpinistkę, niepokorną i niezależną, idącą aż do końca własną drogą. Jutro jej urodziny. Sześćdziesiąte dziewiąte. A w maju minie dwadzieścia lat odkąd została na zawsze w ukochanych Himalajach, idąc samotnie po swój kolejny ośmiotysięcznik – Kanczendzongę. W sumie zdobyła ich osiem, a chyba największym osiągnięciem było samotne przejście południowej ściany Annapurny. Wanda była pionierką kobiecego alpinizmu, ale prawdę mówiąc większości mężczyzn z trudnością przychodziło dotrzymać jej kroku w górach. Dla Jongleura jednak ważniejsze od sportowych osiągnięć jest fakt, że Rutkiewicz poświęciła wszystko aby realizować swoją pasję i swoją wolność tak jak to było dla niej najważniejsze. Jako jedna z niewielu na pytanie „po co wchodzisz na Mt Everest?” mogłaby w ślad za Mallory’m odpowiedzieć „because it’s there”
Jeżeli odpowiednia dla alpinistów piosenka to oczywiście Wysocki i Pożegnanie z Górami:

http://youtu.be/oztG4gSH-k8

Jaką i gdzie znaleźć odpowiednią butelkę? Odpowiedzi udzielił Jongleurowi przyjaciel wysyłając go na Korsykę, po wino, które niegdyś do Polski importował. Torraccia, kupaż autochtonicznych korsykańskich szczepów o dziwnych nazwach: niellucciu i sciaccarellu daje wino pachnące ziołami, malinami, jeżynami, pestkami wiśni, skórą. Pozornie szorstkie, chropowate, mięsiste, a przy tym z zaskakującą elegancją i dystansem do codzienności. Bardzo to odpowiada Jongleurowi, który tego dystansu do „otaczajacej go coraz bardziej rzeczywistości” gwałtownie pragnie.

Aha i żeby nie było, zdjęcia Wandy Rutkiewicz i symbolicznego kamienia pochodzą z Wkipedii