Dobra barbera trafia się niezbyt często

Jongleur ma do barbery stosunek pełen rezerwy, gdyż paradoksalnie jest to wino wymagające. Spora kwasowość i niezbyt dużo tanin, sprawia, że równowaga jest tu szczególnie pożądana, a marne barbery, podobnie jak marne Bordeaux, mogą zalać wszystkie supermarkety świata i niestety te marne barbery spotkać można bardzo często. W dodatku na kontretykiecie zamiast napisać, że marne, piszą na ogół, ze rustykalne, cokolwiek miałoby to znaczyć. Ponadto Jongleur niezbyt chętnie spożywa pasty i risotto, a więc potrawy wskazywane jako wymarzone dla barbery towarzystwo.
Mimo tych zastrzeżeń, na potrzeby winnych wtorków Jongleur otwiera przywiezioną dwa lata temu barberę Rinaldi z roku 2009 z winnicy Marziano Abbona.
W nosie początkowo aromaty dojrzałych czarnych wiśni i jagód, z wyraźnym akcentem wanilii. Po chwili pojawiają się zapachy grzybów i lekka nuta ziołowa. W ustach wino soczyste, pełne owocu i południowych, egzotycznych przypraw. Dobra kwasowość ale i wyraźne, choć łagodne taniny. Bardzo czyste i eleganckie, nuty beczkowe dobrze ułożone nie przeszkadzają w cieszeniu się owocem. Nawet spory alkohol (14%), dobrze zamaskowany ekstraktem. Jedna z lepszych barber napotkanych w ostatnich latach. Najbardziej cieszy równowaga osiągnięta przy sporej ekspresji owocu. To właśnie to o co chodzi. W uznaniu dla producenta Jongleur sączy wino powoli, słuchając piosenki Blame it On the Stones, w wykonaniu Krisa Kristoffersona z czasów, kiedy zamiast grać w filmach, śpiewał country.